Ο πασίγνωστος μύθος του Κόμη Δράκουλα έχει στοιχειώσει και παράλληλα γοητεύσει εκατομμύρια κόσμο, που κάθε χρόνο επισκέπτεται τα κάστρα που του αποδίδονται ως ιδιοκτησία στη Ρουμανία.
Μάλιστα, το πιο γνωστό και τουριστικό από αυτά, το κάστρο του Μπραν, μαγνητίζει τόσους πολλούς επισκέπτες, που έγινε μέχρι και εμβολιαστικό κέντρο! Η ομάδα μάρκετινγκ του κάστρου βρήκε έναν δημιουργικό τρόπο να συνδέσει τα εμβόλια κατά της COVID-19 με την ιστορία του εμβληματικού κτιρίου που φέρεται να είναι η έμπνευση για το σπίτι του Δράκουλα στο γοτθικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα του Μπραμ Στόκερ «Dracula». Έτσι, οι ταξιδιώτες είχαν την ευκαιρία να συνδυάσουν την επίσκεψή τους στο κάστρο της Τρανσυλβανίας με ένα τσίμπημα από το εμβόλιο κατά του κορονοϊού.
Το κάστρο Μπραν είναι κάστρο το οποίο βρίσκεται κοντά στο χωριό Μπραν (Κομητεία Μπρασόβ), στην κεντρική Ρουμανία. Το κάστρο κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα από το Τευτονικό Τάγμα και σήμερα αποτελεί εθνικό μνημείο της Ρουμανίας. Συχνά αναφέρεται ως το «κάστρο του Κόμη Δράκουλα», αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Μπραμ Στόκερ αναφερόταν σε αυτό το κάστρο. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.
Παρότι έχει πλασαριστεί και διαφημιστεί ως το σπίτι του Κόμη Δράκουλα, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές και σίγουρα οι επισκέπτες δεν περπατάνε στα χνάρια του όταν φτάνουν στο συγκεκριμένο μέρος. Στην πραγματικότητα, το κάστρο αυτό αποτελεί το πρώτο σπίτι του κόμη Βλαντ. Αυτό που θα αντικρίσει ο επισκέπτης είναι ένα κτίριο με καταπληκτική αρχιτεκτονική, πολλές σκάλες με δωμάτια που διατηρούν διακόσμηση της εποχής, μια τεράστια βιβλιοθήκη, μια ακόμα έκθεση με όργανα βασανιστηρίων και κατάστημα με σουβενίρ. Επίσης, υπάρχει και το εστιατόριο του κάστρου με θέα τα Καρπάθια Όρη.
Κόμης Δράκουλας: Ποιος ήταν ο Βλαντ Τσέπες
Πριν όμως δούμε ποιο ήταν το πραγματικό κάστρο του Κόμη Δράκουλα στη Ρουμανία, ας δούμε ποια ιστορική προσωπικότητα κρύβεται πίσω από τον μύθο και ενέπνευσε τον Μπραμ Στόκερ να γράψει το δημοφιλές μυθιστόρημά του, το οποίο έκανε την αρχή για μια μεγάλη σειρά καλλιτεχνικών προσπαθειών να προσεγγίσουν το θέμα.
Ο Βλαντ ο Γ’, γνωστός ως Βλαντ ο Παλουκωτής ή Κόμης Δράκουλας, ήταν βοεβόδας (ή πρίγκιπας) της Βλαχίας τρεις φορές από το 1448 μέχρι και τον θάνατό του. Ήταν ο δεύτερος γιος του Βλαντ Ντράκουλ, που έγινε ηγεμόνας της Βλαχίας το 1436. Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα (Sighişoara) της Τρανσυλβανίας και κληρονόμησε τον τίτλο του μέλους του μυστικού Τάγματος του Δράκου (μια οργάνωση η οποία ήθελε να προστατεύσει την Ανατολική Ευρώπη από τους Οθωμανούς).
Η έκφραση «Δράκουλας», που σήμερα είναι πρωτίστως γνωστή ως το όνομα ενός βαμπίρ, ήταν για αιώνες γνωστή ως το προσωνύμιο του Βλαντ. Διπλωματικές αναφορές και λαϊκές ιστορίες αναφέρονταν σε αυτόν ως Δράκουλα ή Ντρακούλια ήδη τον 15ο αιώνα. Ο ίδιος υπέγραψε τις δύο επιστολές του ως «Ντραγκούλια» ή «Ντρακούλια» στα τέλη της δεκαετίας του 1470. Ντράκουλα είναι η σλαβονική γενική πτώση του Ντράκουλ, που σημαίνει «ο γιος του Ντράκουλ (ή του Δράκου)». Στη σύγχρονη ρουμανική γλώσσα, dracul σημαίνει «διάβολος», κάτι που ενέτεινε την ήδη κακή φήμη του Βλαντ.
Παράλληλα του αποδίδεται και το προσωνύμιο Vlad Ţepeş ή Βλαντ ο Παλουκωτής, που συνδέεται με τον ανασκολοπισμό, που ήταν η αγαπημένη του μέθοδος εκτέλεσης. Όταν ο πατέρας τους, Βλαντ ο Β’, κλήθηκε σε μια διπλωματική συνάντηση το 1442 με τον σουλτάνο Μουράτ Β’, έφερε τους νεαρούς γιους του, Βλαντ Γ’ και Ραντού, μαζί του. Ωστόσο, η συνάντηση ήταν στην πραγματικότητα μια παγίδα: οι τρεις συνελήφθησαν και κρατήθηκαν ως όμηροι. Ο Βλαντ ο Β’ απελευθερώθηκε υπό την προϋπόθεση ότι θα αφήσει τους γιους του πίσω. Εκεί οι δύο νέοι παρακολούθησαν τις πρακτικές βασανιστηρίων και εκτελέσεων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και είναι πιθανό εκεί ο Βλαντ να ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την πρακτική του παλουκώματος. Πρακτική που θα την εφάρμοζε δεκάδες χιλιάδες φορές στη ζωή του…
Υπάρχουν πολλοί θρύλοι και ιστορίες για την αγριότητα του Βλαντ και τις θηριωδίες που διέπραξε, που παρότι δεν διασταυρώνονται όλες ιστορικά, σίγουρα η υπερβολή που τις περιβάλλει κρύβει αρκετή δόση αλήθειας. Πολύ γνωστή είναι η ιστορία με τους 20.000 Οθωμανούς, τους οποίους παλούκωσε και τοποθέτησε σε έναν λόφο στις όχθες του Δούναβη, για να φοβίσει και να τρομοκρατήσει τον αντίπαλό του. Το θέαμα ήταν τόσο αποκρουστικό ώστε ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β αναγκάστηκε να υποχωρήσει.
Μάλιστα, ο θρύλος το πάει ακόμη παραπέρα, θέλοντας τον Βλαντ να δειπνεί σε αυτό το «δάσος των παλουκωμένων» και μάλιστα να βουτά το ψωμί του στο αίμα των νεκρών. Αυτή η εκδοχή εξηγεί γιατί ο Δράκουλας τρεφόταν με το αίμα των ανθρώπων και πέθαινε πάντα με ένα παλούκι καρφωμένο στην καρδιά του.
Το 1476, οδεύοντας προς μια ακόμη μάχη με τους Οθωμανούς, ο Βλαντ Δράκουλας και μια μικρή εμπροσθοφυλακή από στρατιώτες έπεσαν σε ενέδρα και ο πρίγκιπας σκοτώθηκε και αποκεφαλίστηκε, ενώ το κεφάλι του παραδόθηκε στον Μωάμεθ Β’ στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Βλαντ, πάντως, τιμάται ως ήρωας από τους Ρουμάνους. Με την απάνθρωπη τακτική του ανασκολοπισμού που εφάρμοζε, έστειλε στον άλλο κόσμο κάπου 100.000 Τούρκους, εκδιώκοντας τους Οθωμανούς από τη χώρα του.
Κάστρο του Ποεϊνάρι: Το πραγματικό σπίτι του Κόμη Δράκουλα
Τελικά όπως αποδείχθηκε η πραγματική κατοικία του Βλαντ Ντράκουλια ήταν το απομονωμένο κάστρο Ποϊενάρι σε μια δύσβατη ορεινή περιοχή της Βλαχίας. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο πρίγκιπας Βλαντ αιχμαλώτισε τους κατοίκους μιας γειτονικής εχθρικής πόλης και τους ανάγκασε να χτίσουν το κάστρο για λογαριασμό του. Λόγω του μεγέθους και της θέσης του, το κάστρο ήταν πολύ δύσκολο να κατακτηθεί.
Το σίγουρο είναι ότι επεκτάθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως μόνιμη βάση του βλάχου ηγεμόνα, σε αντίθεση με το Μπραν, που φέρεται να ήταν προσωρινό ορμητήριο του για επιδρομές στην Τρανσυλβανία, αλλά και το (ανακαινισμένο) κάστρο Χουνιάντ, όπου φέρεται να φυλακίστηκε για επτά χρόνια, μετά την εκθρόνισή του το 1462.
Μετά το θάνατο του ηγεμόνα εγκαταλείφθηκε και το 1888 μια κατολίσθηση έριξε ένα τμήμα του στον παρακείμενο ποταμό. Ωστόσο, χάρη σε μια ελαφρά επισκευή διατηρεί ακόμη τα τείχη και τους πύργους του. Για να φτάσει ο επισκέπτης πρέπει να ανέβει με τσιμεντένια σκαλοπάτια στα 1.480 μέτρα, κάτι που ακούγεται (και είναι) εξαντλητικό, όμως η αποζημίωση έρχεται με την εκπληκτική θέα που θα αντικρίσει.
Πολλοί θρύλοι και ιστορίες για το κάστρο Ποϊενάρι έχουν επιβιώσει με το πέρασμα των αιώνων. Κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής εποχής στη Ρουμανία, οι ξένοι επισκέπτες περνούσαν μερικές φορές τη νύχτα μέσα στην κατεστραμμένη δομή. Ανάμεσά τους ήταν ο σύζυγος της Ιρανής πριγκίπισσας Fatimeh Pahlavi, Vincent Lee Hillyer, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τη νύχτα η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλότερη από ό,τι συνήθως στο κάστρο (ακόμη και τον Ιούλιο), ενώ ήταν έντονη η μυρωδιά από μαραμένα λουλούδια, παρόλο που δεν υπήρχαν τέτοια μέσα και έξω από το κάστρο. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι υπέφερε από περίεργους εφιάλτες και αισθανόταν ότι κάποιος τον δάγκωνε! Φυσικά, μεγάλο ρόλο σε αυτά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα παίζει και η προδιάθεση και η βαθιά ενασχόληση με τον μύθο του κόμη Δράκουλα…
Θρυλείται πως στο κάστρο αυτό ο Βλαντ κάλεσε εκατοντάδες αντιμαχόμενους βογιάρους σε ένα συμπόσιο, τους οποίους φέρεται να παλούκωσε λίγο αργότερα. Την ίδια τύχη είχαν και Οθωμανοί διπλωμάτες, οι οποίοι αφού αρνήθηκαν να βγάλουν τα καπέλα τους μπροστά στον Βλαντ (ο οποίος τους επαίνεσε για αυτή τη θρησκευτική τους ευλάβεια), βρέθηκαν παλουκωμένοι με τα καπέλα καρφωμένα στα κρανία τους…
Τα εισιτήρια τόσο στο κάστρο του Ποεϊνάρι όσο και σε αυτό του Μπραν δεν ξεπερνούν τα 5 ευρώ, όμως όποιος επιθυμεί να το επισκεφτεί θα πρέπει να κλείσει από νωρίς, καθώς δέχονται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
