Ήταν – δικαίως- ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς μουσικοσυνθέτες όλων των εποχών. Στην πολυβραβευμένη και πολυετή καριέρα του μας χάρισε μαγευτικές, συγκλονιστικές και αξεπέραστες μουσικές που σημάδεψαν το στερέωμα του σινεμά. Ο Νίνο Ρότα, όσα χρόνια και αν περάσουν, έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο χώρο της Τέχνης και ακόμα μνημονεύεται όσο λίγοι για την κληρονομιά που άφησε.
Γεννήθηκε στο Μιλάνο μια τέτοια μέρα (3 Δεκεμβρίου) το 1911. Από μικρός ξεχώρισε για τις μουσικές του ικανότητες, καταφέρνοντας να συνθέσει την πρώτη του όπερα σε ηλικία 15 ετών! Ο Νίνο Ρότα λίγο αργότερα ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όπου και συνέχισε τις σπουδές του, ενώ το 1952 έρχεται ένα γεγονός-σταθμός στην λαμπρή καριέρα του, οπότε και θα γνωρίσει τον σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι. Θα ανθίσει μια φιλία και επαγγελματική συνεργασία που θα κρατήσει 30 χρόνια και θα μας προσφέρει μερικές από τις σπουδαιότερες συνθέσεις της Έβδομης Τέχνης. Παράλληλα με την επιτυχία που βίωσε πλαι στον ιταλό σκηνοθέτη, το 1975 παρέλαβε το βραβείο Όσκαρ για την μουσική του στην ταινία «Ο Νονός ΙΙ».
Στο CalendArt, με αφορμή την γέννηση του Νίνο Ρότα διαλέξαμε πέντε σημαντικές συνθέσεις του ιταλού δημιουργού που θα σας θυμίσουν το αντίκτυπο που είχε η μουσική του στο χώρο του κινηματογράφου.
La Dolce Vita
Η μουσική του Ρότα για την ταινία La Dolce Vita είναι τολμηρή και αποσπάται από την συνηθισμένη εργογραφία του ιταλού συνθέτη. Αποτελεί ένα σάουντρακ που αντικατοπτρίζει τον τίτλο του έργου, ενώ έρχεται σε αντιδιαστολή με το δραματικό ύφος των πρωταγωνιστών.
Οι Νύχτες της Καμπίρια
Δημιουργώντας ένα εμβληματικό σάουντρακ για μια εξίσου εμβληματική ταινία, ο Νίνο Ρότα κατόρθωσε να «ντύσει» μουσικά την δραματική ιστορία και τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της ομώνυμης πρωταγωνίστριας, από την δυστυχία στην ευτυχία και τούμπαλιν, αποδίδοντας ωστόσο μια… νότα αισιοδοξίας στο τέλος.
La Strada
Αν και ο Άντονι Κουίν με την Τζουλιέτα Μασίνα κερδίζουν τις εντυπώσεις στην ταινία του Φελίνι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον Ρότα και τις συνθέσεις του που αποτυπώνουν με τον ιδανικότερο τρόπο τη μελαγχολία, τη χαρμολύπη, τον ενθουσιασμό αλλά και την ενοχή που συντροφεύουν τον Ζαμπάνο και τη Ζελσομίνα στο ταξίδι τους.
Ο Νονός
Ο Νίνο Ρότα είχε μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί: Να φτιάξει μια σύνθεση τόσο σημαδιακή, που χρόνια αργότερα στο άκουσμά της να την ταυτίζεις με μια και μοναδική ταινία. Κάτι μας λέει πως τα κατάφερε…
8 1/2
Η μουσική του 8 1/2 αχιμαλωτίζει πλήρως την avant garde αισθητική της ταινίας και αγγίζει τα όρια της σάτιρας, με την «παιχνιδιάρικη» διάθεση και τον φρενήρη ρυθμό του σάουντρακ να «βασανίζουν» ανελέητα τον Γκουίντο και την έμπνευση που αναζητά.
