Ένα χαρακτηριστικό που κρατάω ιδιαίτερα στη συνέντευξή που μου παραχώρησε ο Στάθης Μαυρίδης είναι πως πρόκεται για ένα καλλιτεχνικά ανήσυχο πνεύμα. Δεν επαναπαύεται σε μια μορφή έκφρασης, αλλά μέσα από τη ζωγραφική αλλά και τις άλλες τέχνες που ακολούθησε κατα τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αναζητά διαρκώς ένα νέο τρόπο για να αποτυπώσει σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα αλλά και θεματικά πλαίσια διαμέσου των έργων του.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1971, μέχρι στιγμής έχει συμμετάσχει σε μια πλειάδα ομαδικών εκθέσεων, ενώ έχει πραγματοποιήσει και δύο ατομικές, με την έκθεση «Σκιάς Όναρ» να φιλοξενείται πρόσφατα στο Μετς Κέντρο Τεχνών. Ο Στάθης Μαυρίδης μίλησε στο CalendArt για την μέχρι τώρα πορεία του στο χώρο της Τέχνης, τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ, την πρόσφατη έκθεσή του αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.
Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική ;
Δεν είμαι από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που από παιδιά ήθελαν να γίνουν ζωγράφοι και που μόνο αυτό είχαν στο μυαλό τους. Δεν πιστεύω τόσο στο ταλέντο, όσο στην επιθυμία να κάνεις κάτι. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω μεγάλος, άρχισα συνειδητά να ασχολούμαι με το σχέδιο σαν μέσο προσωπικής καλλιέργειας. Η μεγάλη αγάπη για τη ζωγραφική και το σχέδιο με ωθούσε να ασχολούμαι όλο και περισσότερο και να εξελίσσομαι. Το ταξίδι αυτό με οδήγησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και δεν σταματάει πλέον.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, στην ΑΣΚΤ σπουδάσατε και γλυπτική, χαρακτική και σκηνογραφία. Ποιος ήταν ο λόγος που σας προσέλκυσε και επιλέξατε τις συγκεκριμένες τέχνες;
Τα εργαστήρια αυτά είναι εργαστήρια επιλογής. Έτσι κι αλλιώς σήμερα τα όρια αναμεσά στη γλυπτική , τη ζωγραφική και τη χαρακτική ξεπερνιούνται από τους σύγχρονους εικαστικούς και είμαι πολύ χαρούμενος που είχα τη δυνατότητα να εργαστώ και να μαθητεύσω δίπλα σε μεγάλους δασκάλους στους τομείς αυτούς. Η σκηνογραφία μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω το χώρο του θεάτρου που πάντοτε αγαπούσα. Αν υπήρχε το χρονικό περιθώριο θα ήθελα να ασχοληθώ και με άλλα εργαστήρια επιλογής που η ΑΣΚΤ προσφέρει στους σπουδαστές της όπως κεραμική φωτογραφία και άλλα.
Σε ποιο καλλιτεχνικό ρεύμα εντάσσετε τον εαυτό σας; Υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζετε ιδιαίτερα ;
Η μέχρι τώρα δουλειά μου εντάσσεται στο χώρο της παραστατικής ζωγραφικής, με επιρροές από την Pop Art, το ρεαλισμό και το μαγικό ρεαλισμό. Όπως όλοι οι σύγχρονοι καλλιτέχνες, μελετάω το έργο πολλών άλλων καλλιτεχνών. Θα αναφερθώ στον R B Kitaj μια ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη με εξοχή χρήση του χρώματος και του σχεδίου στα έργα του.
Ποιο στοιχείο θα λέγατε πως κυριαρχεί ως επί το πλείστων στα έργα σας και τι θέλετε να αναδείξετε μέσα από αυτά;
Θα το έθετα ως εξής: Αν και προσπαθώ να ζωγραφίζω με βάση το συναίσθημα, τελικά μέσα από την εικόνα πάντα αναδύονται πολλά στοιχεία πέραν αυτού. Κάποια από αυτά έχουν να κάνουν με την κοινωνική οργάνωση και την πολιτική, επιπλέον με τις άλλες τέχνες όπως τη λογοτεχνία την ποίηση τον κινηματογράφο. Αυτό όμως δε γίνεται συνειδητά παρά μόνο μέσα από την καλλιτεχνική δράση και δημιουργία.
Η 2η ατομική σας έκθεση «Σκιάς Σόναρ» φιλοξενήθηκε πρόσφατα στο Κέντρο Τεχνών ΜΕΤ. Ποιους προβληματισμούς διαπραγματεύεστε μέσα από την έκθεση και με ποιες τεχνικές τους αποδίδετε στον καμβά;
Στη δουλειά αυτή , το κυρίαρχο μοτίβο ήταν ο άνθρωπος μέσα στο τοπίο. Η παρουσία των μορφών σε διαφορετικές καταστάσεις, άνθρωποι μόνοι ή σε ομάδες, άνδρες και γυναίκες, σε δράση ή ηρεμία, υπαινίσσεται την κατάσταση ενός ονείρου, οπού η λογική καλείται να συνδυάσει σε μία αφήγηση ετερόκλητες εικόνες. Παράλληλα οι μορφές, σύγχρονες ή παλαιότερες μας κάνουν να ταξιδέψουμε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν και να το συγκρίνουμε με τη σύγχρονη ζωή.
Ποιες δυσκολίες συναντάει κανείς θα λέγατε στην οργάνωση μιας ατομικής έκθεσης;
Το κυρίαρχο κατά τη γνώμη μου είναι να έχει ο καλλιτέχνης να πει κάτι. Να υπάρχει δηλαδή μια ενότητα δουλειάς. Αυτό από μόνο του χρειάζεται κόπο, εργασία, προβληματισμό. Είναι δουλειά ετών. Επειδή χρησιμοποιήσατε τη λέξη οργάνωση, καταλαβαίνω ότι αναφέρεστε στο πρακτικό ζήτημα. Η εύρεση του κατάλληλου χώρου και η καλή συνεργασία με τον επιμελητή είναι πολύ σημαντικό ζήτημα ώστε τα έργα να «φύγουν» από τη μοναξιά του εργαστηρίου, να ανασυνταχθούν και να δημιουργήσουν ένα νέο σύνολο ώστε ο επισκέπτης να βιώσει μια συνολική εμπειρία από την έκθεση.
Σε μια χρονική συγκυρία που ο πολιτισμός και οι εκπρόσωποί του δυστυχώς υποβαθμίζονται, ποια είναι η θέση και οι ευθύνες ενός καλλιτέχνη/ζωγράφου, κατά τη γνώμη σας, στο σήμερα και τον σύγχρονο τρόπο ζωής ;
Χαίρομαι που χρησιμοποιείτε τη λέξη «ευθύνη». Θεωρώ πολύ σημαντική την ευθύνη , την αίσθηση της ευθύνης ώστε ο καλλιτέχνης να μην είναι απλά ένας –λιγότερο ή περισσότερο- δεξιοτέχνης των μέσων και των υλικών που χρησιμοποιεί , αλλά με το έργο αλλά και τη στάση ζωής του να στέκεται ακέραιος . Σήμερα που ο πολιτισμός υποβαθμίζεται , που γίνεται μια προσπάθεια ώστε να αλωθεί από τις δυνάμεις της αγοράς, να αποτελέσει απλά ένα πεδίο οικονομικής κερδοφορίας, ο καλλιτέχνης μπορεί να ψιθυρίσει κάτι διαφορετικό- ίσως και να βρει κάποιους να τον ακούσουν.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας μετά την έκθεση «Σκιάς Όναρ»;
Η έκθεση αυτή περιείχε πολλά σχέδια, το σχέδιο με τη λιτότητα των υλικών που το χαρακτηρίζει έχει μία πνευματικότητα που καμιά φορά ξεχνούμε. Παράλληλα όμως το σχέδιο –όπως έλεγε και ο πρώτος μου δάσκαλος στην ζωγραφική στην ΑΣΚΤ ο Γιώργος Λαζόγκας- είναι σχεδία. Όπως δηλαδή η σχεδία είναι ένα λιτό και αυτό-σχέδιο σκάφος που σε διασώζει και σε οδηγεί παραπέρα, έτσι και το σχέδιο ανοίγει νέους δρόμους. Έτσι τώρα προχωράω με νέα έργα σε λάδι με στόχο να μπορέσω να εκφράσω ιδέες και συναισθήματα στην επόμενη μου έκθεση.
Λίγα λόγια για τον Στάθη Μαυρίδη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971.
Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με κατεύθυνση τη Ζωγραφική, αρχικά με δάσκαλο το Γιώργο Λαζόγκα, και στη συνέχεια με δασκάλους το Γιώργο Χαρβαλιά και τον Αριστοτέλη Τζάκο.
Παράλληλα στα εργαστήρια επιλογής σπούδασε Γλυπτική με δάσκαλο το Νίκο Τρανό, Χαρακτική με διδάσκουσα τη Μαίρη Σχοινά και Σκηνογραφία με διδάσκουσα τη Λίλη Πεζανού.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Η έκθεση «Σκιάς Όναρ» (Μετς Κέντρο Τεχνών) είναι η δεύτερη ατομική του έκθεση, με την πρώτη να χρονολογείται το 2017 με τίτλο «Παιχνίδια Μυαλού» (αίθουσα τέχνης: Αστρολάβος Δεξαμενή)
Επίσης έχει συμμετάσχει στις παρακάτω ομαδικές εκθέσεις :
«Το κουτί», έκθεση Β Εργαστηρίου Ζωγραφικής , πολυχώρος Bios Αθήνα 2011
8η Bienale φοιτητών σχολών Καλών Τεχνών, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης Μάιος 2017
«Highlights 2018», αίθουσα τέχνης «Αστρολάβος δεξαμενή» Δεκέμβρης 2017
«Exclusives 2018» αίθουσα τέχνης «Αστρολάβος δεξαμενή» Σεπτέμβρης 2018
«Το Μεσολόγγι και ο Λόρδος Βύρων, Στ’ διαδρομή» , πινακοθήκη Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι – αίθουσα τέχνης αγκάθι Κartάλος, Μάρτιος 2018
CulturaHer ομαδα «Δίπολα», Πολιτιστικό και συνεδριακό κέντρο Ηρακλείου Κρήτης,
Σεπτέμβριος 2019
«Κρυπτόν» ομάδα Δίπολα , Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας «Δημήτρης Μυταράς», Οκτώβριος 2021
«Stigma» ομάδα Δίπολα, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Ιούλιος 2022
Λίγα λόγια για την έκθεση «Σκιας Όναρ»
Ο Στάθης Μαυρίδης επικεντρώνεται στο φάσμα ονείρου πραγματικότητας. Ο ίδιος επιδιώκει να συγκεντρώσει μέσα σ’ ένα εξπρεσιονιστικό – σουρεαλιστικό κλίμα, στιγμές που αποκρυσταλλώνουν το Χάιντεγκερικο «Existenz», δηλαδή την ουσία της ενεργητικής ύπαρξης. Τα έργα γίνονται τοπία ενός αλλόκοσμου, σημειώσεις αποσπασματικής αφήγησης, ίχνη μνήμης μιας περασμένης αισθητικής. Ο καλλιτέχνης θέτει κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο τρόπο ζωής σχολιάζοντας ζωγραφικά τα παραδοσιακά ή βουκολικά χρόνια.
Η αισθητική του φέρει γραφιστική (κόμικ) αποτύπωση, θίγοντας με περιγραφικό τρόπο, φιλοσοφικά ερωτήματα. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο και συχνά παρίσταται μοναχικός. Κάποιο στοιχείο οικισμού προδίδει μια παλαιότερη χρονολογία, ενώ ο ρουχισμός και η δραστηριότητα μας ταξιδεύουν στην φύση, την αγροτική καλλιέργεια και την χειρωνακτική εργασία. Η διασκέδαση αποτελεί ακόμη ένα σημείο ενδιαφέροντος του εικαστικού, ο οποίος προσπαθεί να αποδώσει το τσίρκο με τρόπο μελαγχολικό, συνομιλώντας με τον ίδιο στοχασμό της ροζ περιόδου του Πικάσο.
«Ο άνθρωπος είναι ο ίσκιος του ονείρου», έγραψε ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Βασιζόμενος στην συγκεκριμένη φράση του λυρικού ποιητή «τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος», ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εξηγήσει την διαφορά των «Πλείστων» και των «Ελάχιστων», της μάζας και των ολίγων. Οι τελευταίοι προσπαθούν αγωνιωδώς να βρουν το νόημα της ζωής, όταν οι «Πλείστοι» βολεύονται από την κοινωνική μέριμνα. Σκοπός αυτής της αναφοράς είναι να καταδείξει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο. Η προσέγγιση του κινείται γύρω από το ονειρικό ή το βίωμα, τη φύση ή την φαντασία, την θλίψη ή την χαρά, το ποιόν ή το κάλπικο.
Τέλος, ένα ψυχογραφικό ιστόρημα αναδύεται στην ζωγραφική επιφάνεια του Στάθη Μαυρίδη και πλήθος ερμηνειών εναπόκεινται στο βλέμμα του θεατή. Παρατηρώντας με προσοχή την εξέλιξη της εκάστης ιστορίας του κάθε έργου, βρισκόμαστε είτε μόνοι σε μια ανάμνηση από τα παλιά, είτε σε ένα μακρινό τόπο, ή σε μια εικόνα μιας αφήγησης που κάποιος άλλος μας εξιστόρησε. Οι συσχετισμοί με εικόνες του σήμερα δεν λείπουν, ενώ το ηθικό δίδαγμα του εικαστικού εκμαιεύεται, σταδιακά, σύμφωνα με τις αξίες του καθενός.
–Νιόβη Κρητικού , Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός
