Φωτογραφίες : Χρήστος Λαρισσαίος
Θα ήταν περιττό να πούμε πως η πρώτη ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας Θεοδώρας Παύλου με τίτλο «Κρυστάλλινα Ύδατα» (Επιμέλεια έκθεσης από την Ελένη Κολίτσα) είχε καλοκαιρινό άρωμα. Αυτό ήταν διάχυτο μέσα από το κυρίαρχο μπλέ χρώμα της θάλασσας στους γεμάτους ζωντάνια και παραστατικότητα πίνακές της, αλλά και την αίσθηση της ραστώνης που αναδεικνύεται στις περισσότερες δημιουργίες. Υπήρχε όμως και ένα άλλο στοιχείο: Αυτό της ανάμνησης. Ο «κρυφός» άσσος στο μανίκι της γεννημένης στην Ελλάδα, αλλά μεγαλωμένης στο Σικάγο καλλιτέχνιδας, που καθοδηγεί το χέρι της και αποτυπώνει στο καμβά το αίσθημα της νοσταλγίας και ενός έντονου βιώματος που ξυπνά όμορφα και τρυφερά συναισθήματα. Κάθε πίνακας είναι και μια μικρή ιστορία που «ξετυλίγεται» και σε ένα διαφορετικό νησί της Ελλάδος, με την Θεοδώρα Παύλου να μην κρύβει την ιδιαίτερη αγάπη της για τα καλοκαίρια που έχει περάσει σε αυτά.
Το Calendart.gr είχε την ευκαιρία να μιλήσει με την ελληνοαμερικανίδα εικαστικό και να ανακαλύψει τις πηγές έμπνευσης της καλλιτέχνιδας, την σχέση της με την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό, τις εμπειρίες που αποκόμισε από την πρώτη της ατομική έκθεση στην Gallery Art Number 23 (Δημ. Αιγινίτου 8, Θησείο) αλλά και την έμφυτη αγάπη της για τη ζωγραφική.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τις εικαστικές τέχνες ; Είχες κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα ή καποιον καλλιτέχνη/ιδα ως πρότυπο;
Περίπου στο γυμνάσιο ξεκίνησα να πηγαίνω σε μαθήματα ζωγραφικής και δάσκαλοι εκεί μου πρότειναν να ασχοληθώ πιο σοβαρά με την τέχνη και πήγα στη στη καλλιτεχνική σχολή School Of The Art Institute in Chicago . Γενικά μου αρέσουν οι ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες λόγω των χρωμάτων που χρησιμοποιούν, νιώθω ότι με εκφράζουν περισσότερο. Πολλές φόρες χρησιμοποιώ και σουρεαλιστικά στοιχεία όταν θέλω να δώσω μια ιδιαίτερη έννοια στο έργο μου, άλλα αυτό συμβαίνει πιο σπάνια.
Τί είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στην ελληνική κουλτούρα και τον ελληνικό πολιτισμό;
Θαυμάζω πολύ που στην Ελλάδα υπάρχει ο θεσμός της οικογένειας , η Ορθόδοξη Θρησκεία αλλά και ο αρχαίος πολιτισμός. Οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί και καλόκαρδοι, αυτό το βλέπω από μικρή που έρχομαι κάθε χρόνο, φαίνεται και στα έργα μου. Θα έλεγα ότι στην Ελλάδα υπάρχει, πράγματι πολύ η φιλοξενία!
Με ποιό σκεπτικό επέλεξες την θεματολογία σου στην πρώτη σου ατομική έκθεση;
Επέλεξα να αναδείξω εικόνες από την Ελλάδα. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τα τοπία της και τις χαρούμενες στιγμές των ανθρώπων κατά τις διακοπές τους . Με αυτό τον τρόπο συνδέω όλες τις καλοκαιρινές αναμνήσεις μου σε μια έκθεση και έτσι τα μοιράζομαι με τον κόσμο. Η Ελλάδα έχει υπερβολικά πολλά ωραία μέρη και κάθε χρόνο, έχω πολλές εικόνες να αποτυπώσω στο καμβά φυσικά με το δικό μου τρόπο!
Ποιές είναι κατα τη γνώμη σου οι διαφορές αλλά και οι ομοιότητες ανάμεσα στο ελληνικό και αμερικανικό εικαστικό χώρο;
Μπορώ να πω ότι δεν έχουν και μεγάλη διάφορα ως προς την τεχνική και την πρωτοτυπία. Ο εικαστικός χώρος στην Αμερική έχει επιρροές από πολλές κουλτούρες και αυτό ίσως δίνει μια άλλη αίσθηση στη ζωγραφική, από την άλλη, στην Ελλάδα βλέπουμε την επιρροή από την μεγάλη ιστορία της και αλλά την νεότερη ιστορία. Αυτό που κάνει κάθε καλλιτέχνη μοναδικό είναι ο συνδυασμός των ερεθισμάτων αλλά και η προσωπική μορφή έκφρασης!
Τι κυριαρχεί περισσότερο ως μεθοδολογία στα έργα σου και ποιά μηνύματα θέλεις να μεταδώσεις μέσα από τις δημιουργίες σου;
Μου αρέσει να αποτυπώνω και να μοιράζομαι την ηρεμία που αισθάνομαι εδώ κάθε χρόνο, γενικά το αίσθημα των διακοπών στην Ελλάδα αξίζει να το έχει κάνεις σε ένα πινάκα στο χώρο του. Είναι πολύ ευχάριστο για μένα, να μοιράζομαι αυτό το αίσθημα της περιπέτειας στα έργα μου με θέμα τα Ελληνικά τοπία είναι κάτι που με συναρπάζει.
Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας τα συναισθήματά σου και τις σκέψεις σου έπειτα και από τα εγκαίνια της έκθεσης; Πως θα σχολιάζες την υποδοχή του κόσμου, τον χώρο που φιλοξενήθηκε η έκθεση κτλ.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ο κόσμος αγάπησε τα έργα μου. Κάποιοι κιόλας αγόρασαν (έργα) για το χώρο τους. Αισθάνθηκα πολύ μεγάλη υποστήριξη από την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Το θέμα της έκθεσης ήταν ότι πρέπει για την αρχή του καλοκαιριού έδωσε στην ατμόσφαιρα μια καλοκαιρινη δροσιά. Βέβαια υπήρχε και καλή οργάνωση από την Ελένη, μείναμε πολύ ευχαριστημένοι, ήταν πολύ ωραία!
Πως θα περιέγραφες την συνεργασία σου με την επιμελήτρια της έκθεσης Ελένη Κολίτσα;
Με την Ελένη έχουμε καλή επικοινωνία, μου αρέσει πως με κατευθύνει και οργανώνει τα πράγματα που ταιριάζουν για μένα, παράλληλα είναι και συντηρητρια έργων τέχνης οπότε προσέχει λίγο παραπάνω τα έργα μου! Είναι σημαντικό να έχει κάθε καλλιτέχνης curator/manager. Η συνεργασία δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά ξέρει πως να διαχειρίζεται την κάθε κατάσταση και με κάνει να νιώθω ήρεμη, ευτυχώς!
Υπάρχει κάποια ξεχωριστή ιστορία που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας σχετικά με κάποιον πίνακα;
Αυτός είναι ένας καθαρά σουρεαλιστικός πίνακας συνδέει τρεις διαφορετικές εικόνες και έχει ένα μοναδικό νόημα. Είναι στη Πάρο σε
ένα atelier και αποτυπώνω σε ένα πίνακα πώς εμπνέομαι, είτε τα πουλιά τη φύση δηλαδή είτε από τα μικρά παιδιά που παίζουν στο
γιαλό και πετούν μέσα στο καβαλέτο με τη μορφή μιας μπάλας διάφορες ιδέες. Φυσικά το Ελληνικό στοιχείο ποτέ δε λείπει από τα
έργα μου, η κουζίνα μας οι εικόνες από τα παραδοσιακά ταβερνάκια είναι για εμένα μια πηγή έμπνευσης. Έτσι, αυτά συνδέθηκαν σε ένα
πίνακα.
Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σου μετά την έκθεση στην Αθήνα;
Μέτα την έκθεση στην Αθηνά ίσως κάνω και άλλη ατομική έκθεση σε νησί ακόμα δεν είναι κάτι σίγουρο ακόμα, θα ανακοινωθεί σύντομα!
Μπορείτε να ανακαλύψετε περισσότερα για την Θεοδώρα Παύλου μέσα από την ιστοσελίδα της : https://theodorapavlou.com/
Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση του φωτογράφου Χρήστου Λαρισσαίου (https://xristoslarisaiosphotography.gr)
