Ένα κορίτσι φρέσκο, με πλατύ χαμόγελο και αστείρευτο ταλέντο γέμισε τη σκηνή του Faliro Summer Theater σε μία συνάντηση με τίτλο “Σε θερινό είπα μπύρα θα κεράσω” με τραγούδια της προσωπικής της δισκογραφίας και αγαπημένα κομμάτια παλαιότερων και σύγχρονων εποχών.
Όσοι μοιραστήκαμε εκείνη τη βραδιά γνωρίζουμε πως η Μαρίνα Σπανού έχει αποκτήσει, με το ολόδικό της στυλ, ένα κοινό με το οποίο έχει καλλιεργήσει μία σχέση αμοιβαίας αγάπης. Παρά το νεαρό της ηλικίας της η καλλιτεχνική και αισθητική ωριμότητα τόσο της ίδιας όσο και των συντελεστών της μουσικής παράστασης απέπνεε ένα στέρεο μέλλον γεμάτο ειλικρίνεια, εργατικότητα, σεβασμό και συνέπεια προς όσους την ακολουθούν.
Ξεκινώντας λίγα χρόνια πριν από τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου, όπου έστηνε αυτοσχέδια live, συγκέντρωσε γύρω της έναν κόσμο που αγαπά την καλή μουσική, πλάθοντας μέσα από κάθε συνάντηση το δικό της πολύχρωμο σύμπαν.
Σε εποχές που η αισθητική άλλοτε παραμερίζεται κι άλλοτε θεωρείται εξεζητημένο είδος το παράδειγμα της νέας ταλαντούχου δημιουργού δείχνει πως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν τη νεανικότητα και την καλλιτεχνική παιδεία ως κάτι ενιαίο και δίχως εκπτώσεις, επιλέγοντας να ψυχαγωγήσουν, με την κλασική έννοια του όρου, ένα κοινό που μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες.
Το πρόγραμμα της συναυλίας γεμάτο μελωδίες, αυθορμητισμό, χαρά και μικρές εικαστικές πινελιές με ολιγόλεπτα βίντεο που προσέφεραν συγκίνηση και ενέργεια, στην ήδη όμορφη ατμόσφαιρα της βραδιάς, ανέδειξαν τον πολύπλευρο χαρακτήρα μίας δημιουργού που μοιάζει να αναζητά την ουσία των πραγμάτων μέσα από ένα ποικιλόμορφο κράμα καλλιτεχνικής παιδείας.
Με μια βόλτα σε γειτονιές της Αθήνας, με τα τραγούδια να ρέουν και να λικνίζονται στα σώματα και τις φωνές των θεατών, η μουσική αυτή έκπληξη είχε κάτι το γοητευτικό. Είχε την λαχτάρα των ανθρώπων να ακούσουν, να γευτούν λέξεις, να ερωτευτούν με την Αμελί, να μυρίσουν ξανά γιασεμί, να νιώσουν το πρώτο καρδιοχτύπι περιμένοντας σε κάτι σκαλιά…
Άλλωστε, τα όνειρα που μοιράζονται σε μία μουσική βραδιά δημιουργούν παλμούς και χείμαρρο δημιουργίας, κλεφτές ματιές και ελπίδα για τη νέα σκηνή που δίνει σιγά σιγά το δικό της στίγμα, αλλάζοντας το αφήγημα όσων προσπαθούν να το αρνηθούν, να το περιορίσουν ή να υποδαυλίσουν τη σημασία του. Η άνθιση του πολιτισμού μοιάζει να επιτυγχάνεται μέσα από τις καρδιές των ανθρώπων που επιμένουν και βαδίζουν σταθερά παρά τα πενιχρά μέσα που τους προσφέρονται σε μία χώρα όπως η δική μας.
Οι φωτεινές παρουσίες νέων καλλιτεχνών όπως της Μαρίνας Σπανού με μουσικές και θεατρικές σπουδές, με αμεσότητα και αγάπη σε αυτό που κάνει λειτουργούν σαν φάρος για όσους τολμούν ακόμα να υμνούν την ομορφιά της Κυψέλης, της Ομόνοιας, του Φιλοπάππου. Για όσους θυμούνται τι σημαίνει η μυρωδιά από τον φούρνο της γειτονιάς, η ανάμνηση από ένα παγκάκι, ο ήχος από ένα τυχαίο βαλς…
Με μουσικούς πειραματισμούς που δείχνουν τις γνώσεις και τα ακούσματά της, με εναλλαγές και νεανική εκρηκτικότητα γέμισε μόνη της μία σκηνή που στήθηκε με απλότητα και επιμέλεια λες και αποτελούσε την πράξη ενός θεατρικού έργου. Με παύσεις, ανάσες και ενθουσιασμό, με αστείρευτο ταλέντο και μεράκι.
Γιατί αν κάτι χρειάζεται αυτή η εποχή είναι ανθρώπους γεμάτους φως και όνειρα, ανθρώπους που τολμούν να είναι αυθεντικοί και να προσφέρουν απλόχερα λίγο από το δημιουργικό ουράνιο τόξο που υπάρχει μέσα τους. Η Μαρίνα Σπανού φαίνεται να ανήκει σε αυτούς τους γενναιόδωρους καλλιτέχνες της νέας γενιάς που θα μας κάνουν να ανυπομονούμε για τα επόμενα που θα ακολουθήσουν.
Μέχρι τότε ίσως μας δείξει το δρόμο για να ερωτευτούμε και πάλι τα κρυφά στενά της πόλης, τα μικρά και ασήμαντα, τη χαμένη μαγεία της ονειροπόλησης. Ίσως κάποτε θυμηθούμε αναγνώσματα και σελίδες που κρύβουν μέσα τους κάτι από τη γοητεία του θέρους ή μπορεί και να περιπλανηθούμε μέσα από τυχαία βλέμματα μέχρι οι μουσικές να μας οδηγήσουν σε κάποια θερινή προβολή…
Μουσική παράσταση {9 Σεπτεμβρίου 2022}:
Faliro Summer Theater σε καλλιτεχνική επιμέλεια Χρήστου Σπανού
