Πριν καλά καλά αρχίσω την ανάγνωση του βιβλίου «Corona WHO?» (Ελευθερουδάκης) , βλέπω στον πρόλογο τους συγγραφείς Νικήτα Βουτυρά και Χάρη Κατσιγιάννη- Ιππίκογλου να κάνουν μια ιδιαίτερα εύστοχη επισήμανση. Όντως όλος ο πλανήτης, αρχές του 2020, άρχισε να αναρωτιέται «από που ήρθε ο κορονοϊός και άρχισαν να ρωτάνε “Corona WHO?”, δηλαδή τι είναι πια αυτός ο κορονοϊός; Ποιος ιός; Ποιος κορονοϊός; Γράφεται με όμικρον ή με ωμέγα;». Λίγο αργότερα αναφέρονται και στην δεύτερη φύση αυτού του ερωτήματος, όπως διαμορφώθηκε από το 2022. Ο τίτλος του βιβλίου αποκτά μια πιο… απαξιωτική χροιά μέσα από τη φράση «ποιος κορονοϊός, πάνε, πέρασαν αυτά». Πρόκειται για δύο όψεις ενός πανδημικού νομίσματος.
Το πριν και το μετά μιας… σουρρεαλιστικής πανδημίας
Η μία όψη έχει αποθηκεύσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που μας συντρόφευαν τους πρώτους μήνες μια ασύμμετρης και αόρατης απειλής. Ανησυχία, φόβος, αβεβαιότητα, οργή, θυμός, καταπίεση, όλα είχαν ως πηγή εκείνη τη νέα ασθένεια που άρχιζε με ταχείς ρυθμούς να εξαπλώνεται σε όλη την υφήλιο. Ήταν η ίδια εποχή που ένιωθαν όλοι πως άμα πέσουν πάνω σε αυτή τη νόσο που χτύπαγε ανελέητα τους πνεύμονες, έπαιρναν τηλέφωνο για να (προ)ειδοποιήσουν από τους γονείς μέχρι και τον φίλο που κάποτε του είχαν δανείσει ένα CD των Red Hot Chili Peppers. Τότε που το σλόγκαν «Μένουμε Σπίτι» το βλέπαμε ακόμα και στον ύπνο μας…
Η άλλη όψη είναι αυτή που μας έρχεται στο μυαλό τώρα. Είναι πράγματι ειρωνικό πως όλα τα παραπάνω εν μέρει επιτυχώς έχουν μετατραπεί σε μια ανάμνηση. Ο κόσμος βολτάρει, κάνει τις δουλειές του, φοράει προαιρετικά μάσκα, πάει κανονικά στις διακοπές του. Με ό,τι κινδύνους αυτά και πολλά περισσότερα συνεπάγονται, καθώς υπάρχουν ακόμα επιστημονικές και μη φωνές που λένε δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης είναι αποφασισμένο να αφήσει αυτό το μελανό σημείο της ζωής του στο χρονοντούλαπο της μνήμης, έπειτα μάλιστα από διαδοχικούς εγκλεισμούς και ένα μπαράζ εμβολιασμών.
Το σουρρεαλιστικό σκηνικό που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας αυτά τα δύο εξαντλητικά (για πολλούς λόγους) χρόνια, επιχειρούν να νοηματοδοτήσουν οι δύο συγγραφείς στο «Corona WHO?». Ωστόσο αντί να επιλέξουν μια αποστασιοποιημένη και επιστημονική γραπτή αποτύπωση των γεγονότων, παρουσιάζουν μια πρωτότυπη και πιο προσωποποιημένη εκδοχή.
Με λένε Covid
Από ένα σημείο και έπειτα στο βιβλίο, μας… συστήνεται ο ίδιος ο κορονοϊός. Ακριβώς, η νόσος που έχει συσχετιστεί με κάθε μορφής κατάρα ή καταστροφή αποκτά μια (σχεδόν) ανθρώπινη προσωπικότητα. Έχοντας και φωνή και συνείδηση, αρχίζει και εξιστορεί με έναν βιωματικό τρόπο τα όσα λαμβάνουν χώρα την περίοδο της πανδημίας, τα οποία και προκαλεί ο ίδιος. Μοιάζει σαν να βλέπει μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και έχει γράψει το πρωτότυπο σενάριο. Ο Νικήτας Βουτυράς και ο Χάρης Κατσιγιάννης- Ιππίκογλου βέβαια φροντίζουν να δώσουν στον κορονοϊό μια ψευδορεαλιστική υπόσταση στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Πρόκειται για μια ασθένεια που εμφανίστηκε από το πουθενά, οπότε είναι λογικό να μην κατέχει ένα βάθος στην δεξαμενή των γνώσεών του για τα πράγματα. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην επιλογή του λεξιλογίου και της γραφής, που παραπέμπει σε έναν προσφιλή απλοϊκό γραπτό λόγο, εφάμιλλο με την αφελή και φιλοπερίεργη φύση του εξανθρωπισμένου covid.
Ο ιός εμφανίζει μια πληθώρα αντιδράσεων και συναισθημάτων, ανάλογη με τα γεγονότα που εκτυλλίσονται μπροστά του. Ενθουσιάζεται που είναι πρώτο όνομα σε όλες τις συζητήσεις. Απορεί με την αποσυμφόρηση των δρόμων, λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Εκδηλώνει ενδιαφέρον για την ιδιωτική ζωή των οικογενειών. Δείχνει προς στιγμήν να εκπλήσσεται με το ανευ ηλικιακών διακρίσεων θανατηφόρο πέρασμά του στον πλανήτη. Αυτό βοηθάει τον αναγνώστη να αποκτήσει μια απρόσμενη εξοικείωση με το φαινόμενο του κορονοϊού και την επίδρασή του στην ανθρωπότητα.
Ένα απροσδόκητο Point Of View
Ο κορονοϊός, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, καταγράφει και περιγράφει καταστάσεις και εμπειρίες με τις οποίες ενδέχεται πολλοί από εμάς να ταυτιστούμε. Τα λοκντάουν, η απαγόρευση κυκλοφορίας, η δουλειά από το σπίτι, ο κοινωνικός διχασμός για την σοβαρότητα της υπόθεσης, η απώλεια ανθρώπινης επαφής, όλα περνάνε από τα υποθετικά μάτια του νέου ιού και αποτυπώνονται με τη μορφή απομνηνονευμάτων. Χωρίς να προδώσω πολλά, αυτά τα απομνημονεύματα περνάνε σε έναν άλλο πρωταγωνιστή, που διαθέτει μια διαφορετική οπτική για την έκβαση και παρούσα φάση της πανδημίας και εξάπλωσης του ιού. Για να αφήσει στο τέλος μια αισιόδοξη νότα και αναγνωστική επίγευση που λειτουργεί σαν ένα εφόδιο για την πορεία του ανθρώπου μετά τον πανδημικό εφιάλτη.
Σίγουρα η κάπως απλουστευμένη αποδόμηση του βιβλίου από τον υπογράφων δεν αντιπροσωπεύει πλήρως τον συγγραφικό στόχο των Νικήτα Βουτυρά και Χάρη Κατσιγιάννη- Ιππίκογλου. Ένα χιλιοπαιγμένο ομολογουμένως θέμα όπως είναι αυτό της πανδημίας άλλωστε απαιτεί μια ιδιαίτερη προσέγγιση που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την σημασία και προεκτάσεις του, χωρίς να καταφεύγουμε σε παρωχημένες αντιλήψεις και συλλογισμούς. Αυτή είναι ίσως και η φιλοδοξία των δύο συγγραφέων, οι οποίοι θέλουν να μας δείξουν πράγματα που γνωρίζουμε από μια διαφορετική όμως λήψη. Από ένα διαφορετικό point of view. Γιατί, παρακαλώ, αυτό το point of view να μην είναι του… θύτη;
Λίγα λόγια για το βιβλίο «Corona WHO» ?
Το «Corona WHO?» αποτελεί ένα δείγμα των καιρών, με έμπνευση τα καθημερινά βιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο. Έρχεται να αφηγηθεί την ιστορία που όλοι ζήσαμε ως τώρα (ο κάθε ένας από εμάς έχει και τη δικιά του εκδοχή) θέλοντας να δώσει ένα οριστικό, ευτυχές τέλος σε αυτό που αποκαλούμε «πανδημία».
Πρόκειται για ένα βιβλίο που χρησιμοποιεί την πρόσφατη επικαιρότητα, με σκοπό να εστιάσει στο ψυχικό σθένος και τη δύναμη της θέλησης που υπάρχει στον καθένα από εμάς, μέσω μιας ελαφριάς και διασκεδαστικής αφήγησης που σίγουρα θα αγγίξει τον καθένα μας.
Αναπολώντας όσα περάσαμε όλοι μαζί από κοινού, χωρίς να γίνονται διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά απευθυνόμενο σε όλους τους τύπους κοινού ανεξαιρέτως, το «Corona WHO?» επιδιώκει μέσα από έναν αισιόδοξο τρόπο αφήγησης να υπενθυμίσει σε κάθε αναγνώστη τι τον έκανε δυνατό και ξεπέρασε τις δυσκολίες των τελευταίων χρόνων, μεταφέροντας ένα μήνυμα ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο και λειτουργώντας ως επίλογος των τελευταίων δύο χρόνων.
Στοιχεία Έκδοσης
Διαστάσεις : 14×21
ISBN : 978-960-200-238-4
Τιμή : 9,90
Ελευθερουδάκης
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Νικήτας Βουτυράς
Ο Νικήτας Βουτυράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ και έκανε μεταπτυχιακό MBA στο ΟΠΑ, ενώ σήμερα δραστηριοποιείται στο μάρκετινγκ/διαφήμιση, αλλά και στον εκδοτικό χώρο. Έχει βραβευτεί από το Πολεμικό Ναυτικό για την προσφορά του στο Πολεμικό Μουσείο, καθώς συνέγραψε το λεύκωμα «Η Ναυτική ιστορία μέσα από τα εκθέματα του Πολεμικού Μουσείου».
Χάρης Ιππίκογλου
Ο Χάρης Ιππίκογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Σπούδασε Αρχαιολογία, Ιστορία της Τέχνης και Μουσειολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ είναι και υποψήφιος Διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Έχοντας εντρυφήσει βαθύτατα στο χώρο του πολιτισμού, ασχολείται πλέον ενεργά με τη συγγραφή επιστημονικών και μη έργων. Στα ενδιαφέροντα του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αρχαιολογικές ανασκαφές, η οργάνωση μουσειακών εκθέσεων, καθώς και η συμμετοχή σε ποικίλες δράσεις πολιτιστικού περιεχομένου.
