Από τον Αλέξανδρο Πρατάρη
Την 21η μέρα του Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο του Αγίου Δημητρίου μία πράξη αλληλεγγύης. Βέβαια ολόκληρο το φεστιβάλ Πόλης του Αγίου Δημητρίου «Φθινοπωρινές γιορτές» αποτελεί εδώ και κάποια χρόνια την πραγμάτωση της αλληλέγγυας προσφοράς. Σημειώνεται χαρακτηριστικά στο δελτίο τύπου: Όλες οι εκδηλώσεις είναι με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό, αλλά με πρόσκληση, διατηρώντας πάντα το κοινωνικό πρόσημο, αφού όσες και όσοι προσέρχονται μπορούν να στηρίξουν το Κοινωνικό Παντοπωλείο της πόλης με τρόφιμα μακράς διάρκειας.
Μάλιστα, οι ενδιαφερόμενοι-νες είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν εκτός από τρόφιμα, σχολικά είδη. Έτσι, δημιουργήθηκε το ιδανικό κλίμα, προκειμένου να ακούσει κάποιος τον αγαπημένο του τραγουδιστή, να δει μία θεατρική παράσταση ή παρακολουθήσει μία κινηματογραφική ταινία και βέβαια να απολαύσει μία παράσταση «Καραγκιόζη» με το παιδί του.
Οι Κρυστάλλινες Σκιές προετοίμασαν το κοινό
Πιο συγκεκριμένα όμως, εκείνη η μέρα περιλάμβανε την παρουσία των Social Waste επί σκηνής, μετά από δύο χρόνια απουσίας από το πάλκο. Ας αφήσουμε το υλικό των τραγουδιών μίας 20ετούς πορείας, καθώς επίσης και κάποιες σκόρπιες συνεντεύξεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο να «μιλήσουν» για την μπάντα, για να τη γνωρίσετε και να την κάνετε αξία σας. Το συγκρότημα Κρυστάλλινες Σκιές ανέλαβε να ξεκινήσει τη βραδινή μυσταγωγία. Μία νεανική μπάντα με δικό της στίχο και κάποια χρόνια πορείας στον μουσικό χώρο, έδειξε να αναλαμβάνει επάξια τον όποιο ρόλο της είχε ανατεθεί.
Το χαμόγελο και το πάθος που εξέπεμπαν έκανε το κοινό να χορεύει ψιθυρίζοντας και τους γονείς να αρχίζουν ήδη να εξηγούν στα παιδιά τους το περιεχόμενο κάποιων στίχων. Συγκίνησαν μάλιστα όλους όσοι τους άκουγαν με το τραγούδι «Ελπίδα», το οποίο αποδεικνύει ότι η χώρα μας έχει μία τρομερή δυνατότητα να επικαιροποιεί τους στίχους των κομματιών.
Αρχαιοελληνικά όργανα και μάθημα πολιτικής οικονομίας από τους Social Waste
Στη συνέχεια ανέλαβαν εκείνοι, τα παιδιά με τα παραδοσιακά όργανα (ένα απ’ αυτά αρχαιοελληνικό) και τον στίχο που σε μουδιάζει και την ίδια στιγμή σε κάνει να σκέφτεσαι. Εκείνοι που «δεν ονειρεύονται γούνες, ούτε Ferrari και τους νοιάζει να καταλαβαίνεις τι λένε και αν δεν σου αρέσει, ας τους ρίξεις και ανάθεμα»[1]. Αφού λοιπόν μας είπανε πόσο τους λείψαμε και το κοινό ανταπέδιδε με χειροκροτήματα και κραυγές, ήρθαν εκείνες οι ώρες οι… λεπτές, όταν οι λέξεις και οι εκφράσεις των τραγουδιών τους προσωποποιούνται, δημιουργώντας άτυπα μία εκκλησία του δήμου, στην οποία ο καθένας μπορεί να εκφράζεται, χωρίς εξαιρέσεις όπως τότε.
Μιλάω φυσικά για τις στιγμές αναφοράς στο πρόσωπο του Παύλου, του Αλέξη, του Bergin, του Τεμπονέρα, της Ζάκι, του Χρόνη, του Άρη και άλλων που μου διαφεύγουν τώρα, αλλά θα αποτελέσουν σίγουρα το πλήρωμα του μεγάλου καραβιού, εκείνου που «θα αρματωθεί για να γυρίσει όλου του κόσμου τα λιμάνια»[2]. Μίλησαν επίσης για το Ποτοσί[3], ένα μάθημα πολιτικής οικονομίας όπως είπε ο Λεωνίδας (ο κύριος τραγουδιστής του συγκροτήματος). Ρε μήπως να τους εντάξουμε στο πρόγραμμα σπουδών; Αναφέρθηκαν και στα μέγαρα αλλά και στα τσιφλίκια οδηγώντας μας να σκεφτούμε τις ομοιότητές τους. Είναι δυνατόν λένε να σου «πουλά αξιοκρατία του κολεγίου η παιδεία;»[4].
Μία ηχηρή συμφωνία στη σκιά της αλληλεγγύης
Η βραδιά έκλεισε με ένα από τα πιο δυνατά χειροκροτήματα, ένα ευχαριστώ από εμάς και ένα παρακαλώ από τους ίδιους. Μία ηχηρή συμφωνία στη σκιά της αλληλεγγύης. Κάθε φορά που τελειώνει μία εμφάνισή τους νιώθει κανείς ότι το επόμενο ραντεβού δεν δίνεται με συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά σε όλες τις ημέρες, τις καθημερινές στιγμές που τους ακούει και τους σκέφτεται.
Κλείνοντας, οφείλει να μεταφερθεί ένα μήνυμα προς όλους τους διοργανωτές και βέβαια προς τα μέλη του συγκροτήματος, τα οποία προσφέρουν φαιά ουσία εθελοντικά προς το κοινό καλό. Αν λοιπόν νομίζετε ότι με τα τραγούδια σας «Θα αλλάξετε τον σάπιο κόσμο», έχω να σας πω ότι το καταφέρνετε. Συνεχίστε να μας μουδιάζετε…
[1] Στίχος από το τραγούδι «Λένε»
[2] Στίχος από το τραγούδι «Του κόσμου τα λιμάνια»
[3] Τραγούδι με τον ομώνυμο τίτλο
[4] Στίχος από το τραγούδι «Το τσιφλίκι»
